Na Thijs zijn valpartij in Oscherleben en de daarbij opgelopen gecompliceerde sleutelbeenbreuk was het maar de vraag of Thijs op tijd fit zou zijn voor de laatste 2 races. Op het laatste moment werd er besloten om toch te gaan, mede gelet op de uitstekende weerverwachting en om het seizoen toch met een goed gevoel af te kunnen afsluiten. Een 8e en een 9e plek in de race waren voor Thijs teleurstellend sportman als hij is, maar het team was hier toch wel trots op aangezien het de eerste race was na zijn blessure en hij nog lang niet fit en op zijn oude niveau was. Een 5e plaats in de eindstand van het N.K. Supercup wist hij nog wel binnen te halen en s’avonds tijdens de prijsuitreiking werd Thijs naar voren geroepen en mocht hij de beker voor deze prestatie in ontvangst nemen.
De vrijdag voorafgaand aan de race werd dit keer gebruikt door Thijs om te kijken hoe het rijden zou gaan en zijn rijstijl zo aan te passen om zo veel mogelijk pijnvrij te kunnen rijden. Het viel Thijs niet mee maar in elke sessie ging het iets beter en wist hij zijn rijstijl zo te verbeteren dat hij zijn sleutelbeen zo min mogelijk probeerde te belasten. Al met al een zeer positieve dag volgens het team want Thijs had laten zien dat hij klaar was voor de races van zaterdag.
De eerste training was tevens de enige kwalificatie van de dag dus er moest binnen 20 minuten een tijd worden neer gezet. Thijs had meteen het ritme te pakken en verbeterde al snel de tijden van de vrijdag. Wat resulteerde in een 5e plek. Voor Thijs zijn gevoel kon het nog sneller maar hij werd tijdens een snelle ronde op gehouden door een langzamere rijder. Normaal gesproken kon hij deze via een uitrem actie wel passeren maar hiervoor ondervond hij toch te veel hinder van zijn sleutelbeen. Thijs liet de volgende ronde een groot gat vallen om opnieuw aan te kunnen zetten maar dit mislukte. De laatste ronde probeerde hij dit nog een keer en ditmaal lag hij kort voor de finish nog op P2/P3 maar werd hij ondanks de blauwe vlaggen weer opgehouden en wist hij uiteindelijk zijn tijd niet meer te verbeteren. Het team was trots op de 5 start plek maar voor Thijs was het toch een lichte teleurstelling omdat hij wist dat er meer ingezeten had en dat het in de race conditioneel moeilijk zou worden aangezien het niet over 1 snelle ronde zou gaan maar over 11.
Voor race 1 had Thijs een goede start en dook als 5e de eerste bocht in en die positie wist hij een aantal rondes vast te houden. Maar het ontbreken van het wedstrijdritme en spanning van de race braken hem toch op en hij moest zo ronde na ronde een paar plaatsen opgeven. Hij kwam in een groep terecht die vochten om de 5e plek waardoor hij andere lijnen moest gaan rijden en zo zijn rijstijl moest aanpassen waardoor hij steeds meer last kreeg van zijn sleutelbeen en uiteindelijk volledig gebroken als 9e over de finish kwam. Toch weer een topprestatie van Thijs aangezien hij in de groep meevocht met allemaal topfitte mannen.
Race 2 werd haast een kopie van race 1. Hij dook nu als 4 de eerste bocht in maar werd al snel terugverwezen naar plek 5. Deze wist hij een aantal rondes vast te houden maar ook in deze race speelde het gebrek aan ritme en conditie hem weer parten. Langzaam zakte Thijs terug naar plek 8 en kwam ook op deze plek over de finish.
Het team was dan ook na deze race dag ontzettend trots op Thijs aangezien hij alles had geven wat er in hem zat. Een prestatie van formaat gezien de korte herstelperiode en het gebrek aan ritme en conditie. Al met al een topseizoen waarin Thijs tot zijn valpartij heeft meekunnen strijden voor het kampioenschap en daar zijn mogen we best trots op zijn aangezien dit het de top van de Nederlandse wegrace betreft!
Thijs over de races: ”Allereerst wat was het weer fijn om op de motor te zitten. Voorafgaand aan dit weekend en de wedstrijd was ik toch redelijk gespannen, aangezien ik wist dat ik het over een lange afstand last ging krijgen van mijn sleutelbeen.
Voor race 1 had ik een redelijke start en dook als 5de de eerste bocht in. Na een tijdje op de 5de plek te hebben gelegen kreeg ik zoals verwacht lichamelijk steeds zwaarder. Aangezien ik toch nog verre van fit was moest ik toch een aantal plekken laten gaan. Op mijn tandvlees en een zeer sleutelbeen reed ik de laatste paar rondes uit en kwam als 9de over de finish. Natuurlijk had ik op een beter resultaat gehoopt, maar meer zat er helaas nog niet in.
Voor race 2 had ik een beter start dan in race 1 en kon als 4de de eerste bocht induiken. Net als in race 1 zakte ik het laatste gedeelte van de wedstrijd terug, waarna ik als 8ste over de finish kwam.
Al met al ben ik wel een beetje tevreden over de resultaten. Ik heb laten zien dat ik toch de snelheid nog heb, ondanks mijn blessure. Daarnaast wist ik een groot deel van het veld met de toch fittere jongens nog achter me te laten.
Met deze resultaten wist ik dan ook toch nog de 5de plaats in de eindstand van het kampioenschap te behalen. Wat gezien mijn sleutelbeenbreuk en dus al 3 gemiste races zeker niet slecht is. Maar toch geeft het een beetje dubbel voelde aangezien ik op een zeer sterke tweede plek in het kampioenschap stond.
Het is dan ook een seizoen geweest waarin we zeker in de eerste helft zeer sterk waren met 5 podium plaatsen (4x 2de en 1x 1ste ) en we streden mee om de titel. Helaas kregen we in het tweede deel van het seizoen wat te maken met wat pech. Met als diepte punt dat ik een flinke sleutelbeenbreuk opliep in Oschersleben en daardoor de titelkansen verspeelde.
Al met al kijk ik dan ook zeer tevreden over dit seizoen! Waarin ik heb laten zien dat ik kan meestrijden om de titel!
Sponsoren, supporters en natuurlijk mijn team SUPER bedank voor dit mooie seizoen, waarvan ik hoop dat er nog vele volgen!!
